देखु सखि, द्वै सावन सँग भाय।
सावन महँ जनु तनु धरि सावन, रस बरसावन आय।
इत सावन घनश्याम उतै जनु, तनु घनश्याम जनाय।
इत सावन दामिनि दमकनि उत, पीत – वसन फहराय।
इत सावन नभ इंद्र धनुष उत, मणिगण मुकुट लखाय।
इत सावन बरसावत जल उत, आनँद – जल बरसाया।
इत सावन तृण हरित अवनि उत, काछनि हरित सुहाय।
इत सावन दादुर धुनि उत पग, नूपुर शब्द सुनाय।
दोउ ‘कृपालु’ मनभावन सावन, हिलि मिलि भल छवि छाय॥